مدیریت منابع انسانی پایدار و مسئولیت پذیر در ورزش
فاطمه عبدی؛ حوریه دهقانپوری؛ مجتبی رجبی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ویژگیهای مثبت شخصیتی بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی شهرستان ساری با نقش تعدیلگر شخصیت فعال بود.
روششناسی: روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوۀ جمعآوری دادهها توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه معلمان تربیت بدنی مدارس دولتی شهرستان ساری در سال تحصیلی 1401-1402 بودند (202 ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ویژگیهای مثبت شخصیتی بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی شهرستان ساری با نقش تعدیلگر شخصیت فعال بود.
روششناسی: روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوۀ جمعآوری دادهها توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه معلمان تربیت بدنی مدارس دولتی شهرستان ساری در سال تحصیلی 1401-1402 بودند (202 نفر). مقدار 138 نمونه توسط نرمافزار جیپاور به عنوان حداقل حجم نمونه برای انجام پژوهش در نظر گرفته شد. روش نمونهگیری، در دسترس بود. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامههای شخصیت فعال بیل و همکاران (2019)، خودرهبری کاستلانو و همکاران (2021)، امیدواری اسنایدر و همکاران (1996) و خوشبینی شایر و کارور (1985) بود. پایایی پرسشنامهها با آلفای کرونباخ بررسی و تأیید شد. روایی پرسشنامهها با نظرات 10 نفر از اساتید مدیریت ورزشی و دبیران تربیت بدنی مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها به روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرمافزار پیالاس انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، امیدواری بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی تأثیر مثبت و معناداری داشت. خوشبینی بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی تأثیر معناداری نداشت. شخصیت فعال نقش تعدیلگر در رابطه بین امیدواری با خود رهبری معلمان تربیت بدنی داشت؛ همچنین شخصیت فعال نقش تعدیلگر در رابطه بین خوشبینی با خودرهبری معلمان تربیت بدنی نداشت.
نتیجهگیری: بنابراین میتوان اظهار کرد که امیدواری موجب افزایش خود رهبری معلمان تربیت بدنی میشود؛ اما خوشبینی تأثیری بر افزایش یا کاهش خودرهبری معلمان ندارد؛ همچنین امیدواری و خوشبینی با نقش تعدیلگری شخصیت فعال موجب افزایش خودرهبری معلمان شدند؛ بنابراین توجه به ایجاد و افزایش امیدواری به عنوان یکی از ویژگیهای شخصیتی در معلمان تربیت بدنی میتواند منجر به خودرهبری آنها در فعالیتهای آموزشی و تربیتی مدرسه شود.
